Κάθε μέρα κάτι τελειώνει,
έτσι σιγά σιγά συνηθίζουμε το μεγάλο τέλος
βλέπουμε ένα καπέλο στη χλόη,
ένα πιάνο πλάι στη θάλασσα, μια γυναίκα στη βροχή-
θυμάσαι το σανατόριο στο μακρινό προάστιο
και την αλληλογραφία μας απ'τα διπλανά δωμάτια
ύστερα η αναχώρηση κι ένας απλός χαιρετισμός χωρίς επιμύθιο.
Κι ύστερα ήρθε η νύχτα
και τ'άστρα ήταν το τελευταίο σημάδι οτι αγαπηθήκαμε...
No comments:
Post a Comment